Çocuk, gelişmek için yakın çevresinin desteğine ihtiyaç duyar. Çocuğun sosyal, duygusal, bedensel ve zihinsel gelişim alanlarında gelişimini etkili bir şekilde sürdürebilmesi için yakın çevresinin çocuğun iyi olma hâlini sağlaması ve bütün bu gelişim alanlarına yönelik farklı deneyim ve uyaranlar sağlaması gerekir. Yani çocuğun sağlıklı bir gelişim ve iyi olma hâlinin sağlanması için oyunlar oynamaya, konuşulmaya, sözünün dinlenmesine, sevgi görmeye, sarılmaya, sevildiğinin ona gösterilmesine, farklı organlarını kullanabileceği etkinlikler yapmaya, tırmanmaya, aşılanmaya, yeni şeyler öğrenmeye ihtiyacı vardır. Doğduğu andan itibaren yakın çevresi bütün bunları çocuğa sağlarsa çocuk sağlıklı bir şekilde gelişir.
Baba çocuğun bakım ve gelişimindeki sorumluluğu paylaştığında bu durum annenin yükünü de azaltır. Çocuğun bakım yükünün daha dengeli dağıldığı bir ortamda hem anne hem de baba çocuğun farklı gelişim alanlarında ihtiyaç duyduğu gerekli desteği sağlamaya daha rahat yetebilir. Bunun yanı sıra, babanın çocuğun gelişimi ve bakımında sorumluluğa katılması ve paylaşması aile içi ilişkileri de olumlu yönde etkiler. Olumlu ilişkilerin olduğu bir ev ortamı, çocuğun iyi olma hâlinin en önemli gereklerindendir.
Çocuk doğduğu andan itibaren babanın da bakımda sorumluluk almasıyla ve onun yakınında olmasıyla çocuğun sağlıklı bir gelişim için ihtiyaç duyduğu destekleyen çevre oluşmaya başlar. İlgili babalık, çocuğun ihtiyaç duyduğu destekleyici çevrenin önemli bir tamamlayıcısıdır.
Yıllardır süregelen bilimsel çalışmalar bize artık şunu net bir şekilde gösteriyor ki babayla yakın ilişki içinde olan çocuklar, olmayanlara göre okulda daha başarılı, kendilerine güvenen ve insanlarla daha iyi ilişkiler kurabilen çocuklar ve yetişkinler oluyorlar. Erken çocukluk döneminde kurulan yakın, karşılıklı ve destekleyici bir baba-çocuk ilişkisinin, çocuğun ilerleyen yaşamına birçok yönden olumlu etkisi oluyor.
Babaların çocuklarıyla geçirdikleri zaman ve kurdukları ilişki, erken yaşlardan itibaren çocukların bakımına katılmaları, çocukların hem zihinsel ve fiziksel gelişimini hem de sosyal ve duygusal kapasitesini etkiliyor. Baba, hamilelikten itibaren kendisini de birincil sorumlu görerek, aktif bir şekilde sürece dâhil olduğunda ise çocuğun gelişiminde çok önemli olan “destekleyici çevre”nin oluşumunda temel bir aktör hâline geliyor. Özetle, babanın ilk andan itibaren çocuğunun bakım ve gelişiminde aktif sorumluluk üstlenerek ilgili baba olması çocuğun gelişimi ve iyilik hâli için son derece önemlidir.